Loop Maris mee! Polikliniek Oogheelkunde

Hard werken én hard lachen

“Mariska, we hebben een vacature voor een poli-assistent,” zegt Mariëtte, teamhoofd van de poliklinieken Oogheelkunde. Aangezien we veel poliklinieken in het ziekenhuis hebben, vraag ik me direct af: wat maakt deze poli zo bijzonder? “Wees welkom om het zelf te ervaren,” nodigt Mariëtte me uit. Zo ontstaat een nieuwe ‘Loop Maris mee’—of beter gezegd: ‘KIJK Maris mee’.

Om 07.30 uur meld ik me in Nieuwegein, waar ik enthousiast word ontvangen door Mariëtte en haar collega’s. Met een vers kopje koffie uit het eigen apparaat voelt de start van de dag al goed. De dagstart is kort en efficiënt, zodat iedereen klaarzit om de eerste patiënten te ontvangen.

Voordat ik met de optometrist meekijk, raak ik in gesprek met Caroline, een spontane en ervaren poli-assistent. “Zelfs ik heb nog weleens situaties waarbij ik denk: hoe werkt dat?” lacht ze. De complexiteit zit vooral in de planning: afspraken met optometristen, orthoptisten, oogartsen en doktersassistenten moeten nauwkeurig op elkaar worden afgestemd, vaak met terugkerende controles. Tegelijkertijd rinkelen de telefoons, staan er patiënten aan de balie en moet de administratie bijgewerkt worden. Toch blijft de sfeer ontspannen—er wordt hard gewerkt, maar minstens zo hard gelachen!

Glaucoom tot de 20-20-20 regel

Om 08.15 uur komt Lala me halen. Als optometrist houdt zij zich bezig met de gezondheid van de ogen. We ontvangen een patiënt op leeftijd met staar, en Lala voert verschillende testen uit. De patiënt krijgt druppels die de pupillen vergroten voor verder onderzoek. Terwijl die inwerken, ontvangt ze een andere patiënt voor een jaarlijks glaucoomonderzoek. Ik mag meekijken op het scherm van het scanapparaat, waar Lala in begrijpelijke taal uitlegt wat ze onderzoekt en waarom. “Goed nieuws voor deze patiënt wat glaucoom betreft, maar ik zie wel iets anders waar ik even overleg over moet voeren met de oogarts,” zegt ze. Dit moment laat goed zien hoe soepel en efficiënt de samenwerking op de poli verloopt.

Bij orthoptist Chantal ervaar ik hoe zij vooral met kinderen werkt. “90% van mijn patiënten zijn kinderen en dat maakt mijn werk zo leuk,” vertelt ze terwijl we een jonge patiënt ontvangen. Geduld is hierbij cruciaal, maar gelukkig zijn er allerlei trucjes om de kinderen af te leiden. Oogproblemen bij kinderen komen steeds vaker voor, en de NVVO (Nederlandse Vereniging van Orthoptisten) promoot daarom de 20-20-2 regel: 20 minuten focus, 20 seconden wegkijken en 2 uur per dag buiten spelen. Daarna zien we een volwassen patiënt met dubbelzien, die een orthoptisch onderzoek krijgt. De vooruitgang is zichtbaar, al is het probleem nog niet helemaal verholpen.

Carriereswitch

Het laatste deel van de ochtend kijk ik mee met Esther, die inmiddels vijf jaar als poli-assistent werkt. Ze werkte eerst op een accountantskantoor, maar wilde na een onverwachte carrièreswitch iets bijdragen aan de zorg. “Toen ik hier net begon, dacht ik: dit ga ik echt nooit snappen!” Gelukkig is er een goed inwerktraject met begeleiding en een handleiding die helpt met de complexe terminologie en processen.

Geen dag is hier hetzelfde. De poli-assistenten ervaren hun werk als dynamisch en uitdagend. De zelfstandigheid van de afdeling, de variatie aan patiënten en de complexe planning maken het werk afwisselend. Maar wat deze poli echt bijzonder maakt? De gezelligheid, samenwerking en behulpzaamheid in het team. “De dag vliegt hier voorbij!” zegt Esther lachend. En na een ochtend meekijken, begrijp ik helemaal waarom.