Elly

In maart 1978 startte ze als ziekenverzorgster op de Longafdeling van wat toen nog het St. Antonius Gasthuis in Utrecht was. Inmiddels is ze senior verpleegkundige op de verpleegafdeling Orthopedie & Neurochirurgie. Je kunt dus wel stellen dat Elly al heel wat veranderingen heeft meegemaakt. Van nieuwe behandelmethoden tot de huidige digitalisering. “Maar 1 ding is altijd gelijk gebleven; de fijne, open en vriendelijke sfeer in het ziekenhuis.”

Waarom heb je destijds voor het St. Antonius gekozen?

“Ik kom uit een streng katholiek gezin, dus het St. Antonius was een logische keuze. Een keuze waar ik nooit spijt van heb gehad. Natuurlijk is er in de loop der jaren veel veranderd. Ook door de verschillende fusies. Toch wil ik nog steeds nergens anders liever werken dan hier. Alles is hier mogelijk en bespreekbaar. Dat is niet alleen prettig voor de onderlinge werksfeer, maar ook voor de patiënten. Als ik iets nodig heb voor een patiënt, bijvoorbeeld van het laboratorium, de fysiotherapie of apotheek, dan kan ik ze zo bellen. Iedereen is vriendelijk en er wordt naar je geluisterd. Dat geldt ook voor nieuwe medewerkers. Wat dat betreft kom je hier echt in een warm bad terecht.”

Wat is voor jou een geslaagde werkdag?

“Het klinkt misschien een beetje afgezaagd, maar mijn patiënten staan altijd op de eerste plaats. Als ik aan alle behoeftes van mijn patiënten heb kunnen voldoen, dan ga ik tevreden naar huis. Daarbij doel ik op alles wat bij het verplegen komt kijken. Dus goede zorg verlenen, maar ook aandacht aan je patiënten geven en alles netjes rapporteren en overdragen. Ook dat laatste hoort erbij. Soms vragen patiënten wel eens waarom we een groot deel van onze tijd achter de computer zitten. Dan leg ik uit dat mijn collega’s van de volgende dienst zo precies weten wie welke zorg nodig heeft. En ook als patiënten naar huis gaan, is het fijn als alles qua nazorg goed geregeld is. Meestal begrijpen patiënten dat wel.”

Het verpleegkundig vak is constant in beweging, wat merk jij daarvan?

“Als ik terugkijk op de afgelopen 40 jaar dan zie ik dat het allemaal een stuk humaner is geworden. Inzichten veranderen en de patiënt staat steeds meer centraal. Mensen liggen tegenwoordig ook veel minder lang in het ziekenhuis dan vroeger. Behalve dat de medische behandelingen, technieken en medicatie zijn veranderd, is er ook veel verbeterd in de verpleegkundige zorg. Denk aan wassen en temperaturen; het gaat allemaal een stuk patiëntvriendelijker. Natuurlijk zijn dat zaken die overal veranderen, maar in het St. Antonius zijn we sowieso altijd bezig met de vraag wat er beter kan. Onze opnameprotocollen bijvoorbeeld. Waar we vroeger de hele dag door geplande opnames hadden op de verpleegafdeling, gaan patiënten nu eerst naar een aparte opnamekamer. Dit werkt een stuk efficiënter voor ons en het is prettiger voor de patiënt.”

Tot slot, wat zou jij jouw toekomstige collega-verpleegkundigen willen meegeven?

“Dat iedereen uniek is en iedere patiënt zijn eigen verhaal heeft. Laat mensen dus altijd in hun waarde, ook als ze even boos of chagrijnig zijn. Patiënten in een ziekenhuis moeten vaak, al is het soms tijdelijk, veel inleveren. Dat kleine stukje eigenwaarde en persoonlijke ruimte is dan extra belangrijk. Om een klein voorbeeld te noemen: ga nooit zomaar op de rand van het bed zitten, maar vraag altijd ‘mag ik even bij u komen zitten?’. Dat maakt echt een groot verschil. Die ruimte en dat respect krijg je hier als medewerker trouwens ook. Er zijn veel mogelijkheden om je eigen talenten te ontdekken en jezelf te ontwikkelen. Of je je nu wilt specialiseren, je hbo-diploma wilt halen of leidinggevende ambities hebt; alles kan. Zolang je maar inzet toont. Dus zoek je een wereldbaan, ga er in het St. Antonius tegenaan!”