Marie-Louise en Roshan

De een werkt er al zo’n 25 jaar, de ander nog maar net, maar beiden zijn het erover eens dat de afdeling Psychiatrie & Psychologie in het St. Antonius ziekenhuis uniek is. Uniek wat betreft de verschillende units binnen de afdeling, maar zeker ook vanwege de combinatie tussen psychische en somatische zorg. Dit trekt collega’s aan uit heel Nederland. Zo ook Roshan die zelf uit Den Haag komt, maar bewust heeft gekozen voor een baan hier. “Ik heb eerst een aantal jaar als woonbegeleider gewerkt, maar nadat ik in 2018 mijn hbo-v-opleiding had afgerond, wilde ik graag aan de slag in een ziekenhuis. Dat werd het St. Antonius. Hier kan ik mezelf verder ontwikkelen en mijn kennis verbreden.” Marie-Louise kwam destijds min of meer toevallig terecht op de afdeling Psychiatrie & Psychologie, maar zou er nu niet meer weg willen. “Toen ik afstudeerde kon ik kiezen uit werken in de wijk, als leidinggevende op een psychogeriatrische afdeling of op de PAAZ van het Zuwe Hofpoort in Woerden. Ik koos voor het laatste en ben daar nauw betrokken geweest bij het opzetten van de Moeder Baby Unit. Na de overname door het St. Antonius in 2016 heb ik mij daarom aangesloten bij de stuurgroep die deze Unit in het ziekenhuis in Leidsche Rijn wilde realiseren. Zo heb ik uiteindelijk veel kunnen doen aan het opnieuw neerzetten van een Moeder Baby Unit in Utrecht. Ook zijn we inmiddels plannen aan het ontwikkelen voor een deeltijdbehandeling voor deze doelgroep.”

Wat maakt het werken in het St. Antonius zo leuk?

Roshan: “Naast de gesloten afdeling waar ik werk, zijn er nog een open afdeling, de Psychiatrische Medische Unit en de Moeder Baby Unit. Elke unit heeft zijn eigen dynamiek. Die diversiteit in patiëntengroepen en werkzaamheden spreekt mij aan.” Marie-Louise voegt daaraan toe: “Je kunt hier als verpleegkundige alle kanten op. Zo is er veel ruimte voor opleiding, waardoor er genoeg mogelijkheden zijn om jezelf verder te specialiseren. Bijvoorbeeld als verpleegkundig specialist of door het volgen van verdiepingscursussen op het gebied van ziekenhuispsychiatrie. Ook hebben verpleegkundigen op de Moeder Baby Unit meerdere keren per jaar een scholing vanuit de Infant Mental Health visie en kun je symposia en congressen bijwonen.” Roshan: “Ik vind het daarnaast prettig, dat ik echt deel uit maak van het multidisciplinaire behandelteam en zo samen met de artsen en therapeuten zorg voor de best mogelijk behandeling.” “We doen het z’n allen,” beaamt Marie-Louise. “Je merkt hier op de afdeling weinig van de hiërarchie tussen artsen en verpleegkundigen. Iedereen heeft zijn of haar eigen aandeel in de zorg voor de patiënt.”

Wanneer gaan jullie met een goed gevoel naar huis aan het einde van een dienst? 

“Als ik lekker veel gedaan heb,” lacht Marie-Louise. “En ik vind het fijn als ik zie dat een patiënt vooruitgaat. Op de Moeder Baby Unit merk je dat ook aan de baby. Als het beter gaat met de moeder, dan is er meer positieve interactie met het kindje. Dat is mooi om te zien.” Roshan houdt er eveneens van om druk bezig te zijn: “Een goede dag is een drukke dag waarop ik alles heb kunnen doen wat ik wilde doen. Een prettige samenwerking met collega’s draagt daaraan bij. Dit werk kan soms best intensief zijn en veel van je vragen, dan is het fijn als je op elkaar kunt rekenen. We werken daarom met een buddy-systeem. Je geeft elkaar feedback en als je ergens tegenaan loopt, dan bespreek je dat samen.” Marie-Louise: “Een open manier van communiceren vinden we sowieso belangrijk op de afdeling. Je werkt in een relatief klein team en als er iets gebeurt met een patiënt, dan heeft dat invloed op het hele team. We besteden daarom veel aandacht aan intervisie en supervisie. En aan gezelligheid. Gezellige dingen doen met elkaar is minstens zo belangrijk.”

Bestaan er vooroordelen over het vak van verpleegkundige Psychiatrie & Psychologie? 

Marie-Louise: “Vroeger werd nog wel eens gedacht dat het een soft en stoffig beroep was. Het had een beetje een geitenwollensokkenimago. Maar het is juist een heel stoer vak! Op geen enkele andere afdeling heb je als verpleegkundige zoveel directe invloed op het herstel van je patiënten. Je bent zelf het belangrijkste instrument in de zorgverlening. Dat betekent dat je jezelf constant moet blijven afvragen welk effect jouw woorden en handelingen hebben op de patiënt. Iedere patiënt en situatie is anders, dus je moet altijd scherp en alert zijn.” Roshan: “Wat veel mensen zich niet realiseren, is dat het soms best hectisch kan zijn met acute opnames en kritische situaties. Dat maakt het werk spannend en afwisselend, maar het betekent ook dat je je hoofd koel moet kunnen houden.”

Welke ambities hebben jullie zelf nog?

“Ik ben nog maar net begonnen en volop bezig met mezelf verder te ontwikkelen als verpleegkundige,” aldus Roshan. “Momenteel houd ik me bezig met Evidence Based Practice en welke bijdrage dit kan leveren binnen de psychiatrie. De focus ligt daarbij op het vertalen van wetenschappelijk bewijsmateriaal naar de dagelijkse praktijk. Verder zijn er nog heel veel andere onderwerpen waarin ik me verder zou willen verdiepen, bijvoorbeeld moeder- en kindzorg, maar ook medicamenteuze behandelingen vind ik interessant.” Marie-Louise zet haar expertise graag in om collega’s op te leiden en bij te scholen: “Ik geef veel gastlessen aan toekomstige kraamverpleegkundigen op het gebied van moeder- en kindzorg en ik heb meegewerkt aan een landelijke scholingsdag voor pedagogisch medewerkers, onder andere vanuit video-interactiebegeleiding. Daarnaast ben ik door de gemeente gevraagd om mee te denken over het dichter bij elkaar brengen van de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) en de jeugdgezondheidszorg (JGZ). Dat zijn leuke uitdagingen, waar ik me graag voor inzet.”