Myrthe

Als kind lag Myrthe zelf lang in het ziekenhuis. Hoewel dit natuurlijk geen fijne omstandigheden waren, heeft ze dankzij de lieve verpleging destijds toch een leuke tijd gehad. In deze periode besloot ze om later verpleegkundige te worden. Ze werkte eerst een tijdje in een revalidatiecentrum, voordat ze solliciteerde bij het St. Antonius Ziekenhuis. “Op een gegeven moment was ik toe aan meer uitdaging, maar ik wilde wel graag dicht bij de doelgroep blijven met wie ik in het revalidatiecentrum werkte. De functie van verpleegkundige Neurologie sloot hier goed bij aan. Ik had alleen weinig ziekenhuiservaring. Toch besloot ik de sprong te wagen en te solliciteren.”

Hoe bevalt het werk tot nu toe?

“Ik ben nog steeds blij dat ik de overstap heb gemaakt. Ook al was het in het begin best spannend. Werken in een ziekenhuis is totaal anders dan in een revalidatiecentrum. In het begin kwam er veel op me af, maar gelukkig werd ik goed begeleid en kon ik aangeven waar ik extra hulp bij nodig had. Zoals het klaarmaken van een infuus en het werken met EPIC. Dat waren dingen waar ik nog geen ervaring mee had. Maar ook gewoon de basics met betrekking tot de processen op de afdeling moest ik mij eigen maken. We hebben een leuk jong team met gedreven mensen die er echt samen voor gaan.”

Zijn er veel mogelijkheden om jezelf verder te ontwikkelen?

“Toevallig ben ik nu bezig met mijn hbo-opleiding via de Antonius Academie. Dit was voor mij een belangrijke voorwaarde toen ik solliciteerde. In het revalidatiecentrum was die mogelijkheid er niet, dus ik ben heel blij dat ik hier alsnog de kans heb gekregen. Scholing is sowieso heel goed geregeld bij het St. Antonius. Wat dat betreft hoef je je hier niet te vervelen. Je kunt je hbo-v-diploma halen, er zijn diverse verdiepingsmogelijkheden op het gebied van neurologie en je kunt de opleiding tot verpleegkundig specialist volgen.”

Wat maakt het werken op de afdeling Neurologie zo bijzonder?

“Veel mensen hebben van Neurologie een eenzijdig beeld. Ze denken dat je hier alleen maar te maken hebt met patiënten die hele intensieve zorg nodig hebben. Dit klopt niet. Het is juist een heel veelzijdig specialisme. Dé neurologiepatiënt bestaat niet. Eigenlijk zou je gewoon een dagje moeten meelopen om dat te ervaren. Zo vind ik het geweldig om te zien hoe snel sommige patiënten weer opkrabbelen na bijvoorbeeld een hersenbloeding. Laatst had ik een patiënt die amper bij bewustzijn was toen hij binnenkwam; twee dagen later kon ik alweer grapjes met hem maken. Bijdragen aan dat herstel en de dankbaarheid die je krijgt van patiënten, dat vind ik het mooiste wat er is. Ik ben bovendien een heel positief en enthousiast persoon, dus ik houd ervan om patiënten op te vrolijken en de situatie zo een stukje dragelijker te maken. Daarnaast is het werk op de afdeling ontzettend afwisselend. Je bent niet alleen bezig met de acute zorg voor een patiënt, maar ook met het revalidatieproces daarna. We kijken daarbij altijd naar het totale plaatje. Dus ook naar het sociale vangnet van een patiënt en de psychologische impact die een neurologische aandoening kan hebben op iemand. Dit doen we in een multidisciplinair team van artsen, verpleegkundigen, fysiotherapeuten, ergotherapeuten, logopedisten en in sommige gevallen ook met iemand van het consultteam Ouderen.”

Wat merk jij van innovatie en vooruitgang binnen je vakgebied?

“Op onze afdeling wordt veel wetenschappelijk onderzoek gedaan naar nieuwe behandelmethodes en geneesmiddelen. Een goed voorbeeld is intra-arteriële trombolyse na een herseninfarct. Een hele specialistische behandeling die niet in alle ziekenhuizen wordt uitgevoerd. In het St. Antonius wordt dit wel gedaan, mits de patiënt hiervoor in aanmerking komt. De specialist verwijdert dan via de slagader in de lies een stolsel in de hersenen. Als verpleegkundige ben je hier nauw bij betrokken. Je assisteert de radioloog tijdens het onderzoek, zorgt dat de bloedverdunners klaar staan en gaat mee naar de interventiekamer. Verder kijken we constant hoe de zorg voor patiënten beter kan. Dat kunnen hele praktische dingen zijn, zoals het regelen van een ander bed waardoor een patiënt beter rechtop kan zitten.”

Hoe zie jij jouw eigen toekomst in het St. Antonius?

“Sowieso wil ik eerst mijn hbo-v-opleiding afronden en goed worden in wat ik nu doe. Neurologie biedt mij voorlopig nog genoeg uitdaging. Als ik echter wat verder in de toekomst kijk, dan trekt de acute zorg mij het meest. Dan kun je denken aan de Intensive Care of misschien zelfs ambulancezorg. Met alle kennis van neurologische aandoeningen die ik tegen die tijd heb opgedaan, kan ik ook in de acute zorg een hele waardevolle bijdrage leveren.”